Izvještaj Instituta za spoljnu politiku Univerziteta Johns Hopkins u saradnji sa Wilson Centrom, pod nazivom „Od krize do konvergencije: Strategija za rješavanje izvora nestabilnosti na Balkanu“, bavi se stanjem na Balkanu trideset godina nakon rata.
Izvještaj je inicijativa stručnjaka iz Sjedinjenih Američkih Država, Srbije i Kosova, kao i iz Rumunije, Slovačke i Španije.
O tome zašto je region i trideset godina nakon rata bure baruta, u ekskluzivnom razgovoru za Gradsku radio televiziju pojašnjava profesor Univerziteta Johns Hopkins, Edvard Joseph, prenosi Antena M.
Granice definisane
Zaključak izvještaja "Od krize do konvergencije“ je da rješenje krize u bivšoj Jugoslaviji leži upravo tamo gdje je i počela: na Kosovu i u Bosni i Hercegovini, kazao je Joseph u intervjuu za Gradsku RTV.
On je naveo da problemi sa kojima se Balkan suočava nisu ni jedinstveni ni nerješivi i zahtijevaju jednostavni pristup: da sve države u regionu prihvate zapadni poredak.
“To znači prihvatiti činjenicu da su ratovi završeni i da su granice jasno definisane. Također podrazumijeva i prihvatanje supremacije i članstvo u NATO-u i Evropskoj uniji. Zapadni poredak funkcioniše samo ako ga sve strane prihvate. Tek tada SAD i EU mogu posredovati u sporovima.
Od svih zemalja u regionu, samo Srbija to ne prihvata. Srbija, zapravo, pod predsjednikom Aleksandrom Vučićem, promoviše poredak Rusije i Kine, koji je sponzorisan u Evropskoj uniji od strane Mađarske. To je veliki problem i izazov”, kaže Joseph.
Sjedinjene Američke Države i Evropska unija su slabi prema režimu predsjednika Srbije Aleksandra Vučića zato što on ekspolatiše problem Kosova, ističe Joseph.
Ukazuju na korupciju
“Toliko su slabi da ne govore o korupciji srpskih zvaničnika, iako ukazuju na korupciju u drugim zemljama. Naprotiv – vidimo samo pohvale! Nazivaju Vučića liderom, a on je u stvari antidemokrata koji promoviše Rusiju i Kinu. Čak pet zemalja Evropske unije ne priznaju Kosovo – Španija, Slovačka, Rumunija, Grčka i Kipar, što Srbija koristi kao prednost.
Ove zemlje dijele stav Rusije, iako nemaju iste namjere, a upravo to štiti zvanični Beograd od bilo kakvog preispitivanja, dok Vučić vodi državu ka režimu koji najviše podsjeća na Miloševićev. To ne radi samo na unutrašnjem planu, već i podriva suverenitet susjednih zemalja, uključujući i Crnu Goru”, ukazuje Joseph.
Kosovu bi put ka članstvu u NATO-u bio otvoren tek kada bi pomenute države priznale njegovu nezavisnost, kaže Joseph.
Na taj način bi nestala i prednost koju Srbija sada ima i Beograd bi bio primoran da odluči između Zapada i Istoka. Ovo bi također, smatra, otvorilo mogućnost revizije Dejtonskog sporazuma za Bosnu i Hercegovinu.
U izvještaju je, ističe Joseph, ukazano da inicijativa Otvoreni Balkan ne počiva na zajedničkim, demokratskim vrijednostima, te da može dovesti do jačanja ekonomske i političke prednosti Srbije u regionu.
“Zajedničko regionalno tržište za Balkan, kao dio strategije ulaska u Evropsku uniju, je dobra stvar, ali Otvoreni Balkan to nije. Ova inicijativa pojačava relativne prednosti Srbije bez razmatranja vrijednosti antidemokratskog, neliberalnog srpskog režima.
Otvoreni Balkan je greška i zbog toga što se zasniva na komplikovanom odnosu Srbije i Albanije, koji može dovesti do stvaranja Velike Albanije i Velike Srbije, što je veoma opasno ne samo za Crnu Goru, već i za Sjevernu Makedoniju i Bosnu i Hercegovinu. Previranja u regionu su nešto što bi Rusija voljela da vidi. Mi zbog toga ne preporučujemo Otvoreni Balkan”, rekao je Džozef.
Proruska politika Srbije najbolje se vidi u trenutku kada Rusija prijeti agresijom na Ukrajinu.
U ovom sukobu, Srbija se jasno stavlja na stranu Rusije, što otkriva pravo lice Vučićeve politike, zaključuje Džozef.
