"Rad u Sovjetskom Savezu je stvar časti, slave, ponosa i herojstva", pisalo je na ulazu u Vorkutu, jedan od najvećih gulaga u evropskom dijelu Rusije.
Vorkuta je nastala 1932. godine kao centralni logor i administrativni centar za manje logore u okruženju, gdje su zatvorenici dovođeni na prinudni rad.
Danas ovaj grad mnogi nazivaju "gradom duhova" jer broj njegovih stanovnika opada vrtoglavom brzinom. Kada se tome dodaju surovi klimatski uslovi, temperature koje se spuštaju i do –52 stepena celzijusa i polarne noći, i njegova mračna historija, skoro da možemo osetiti jezu koju ovaj grad izaziva, prenosi National Geographic. Tokom Hladnog rata tu je bila i vojna baza za strateške bombardere.
Vorkuta je jedan od najvećih gradova koji se nalaze sjeverno od Arktičkog kruga, najistočniji i najhladniji evropski grad. Pripada Pečorskom rudarskom basenu na krajnjem sjeveru Rusije i nekada je bio značajan rudarski centar.
Status grada je dobila 1943. godine, a tokom 50-ih su raspušteni logori. Grad je doživeo ekspanziju tokom 70-ih i 80-ih godina prošlog vijeka. Vorkuta je bila simbol sovjetske industrijske moći i snabdevala je ugljem čitav Sovjetski Savez.
Ipak, početkom XXI vijeka došlo je do zatvranja rudnika zbog visokih troškova. Od tada je Vorkuta jedan od gradova sa najvećom stopom smanjivanja populacije u čitavoj Rusiji.
Zbog nedostatka posla, grad su napustile desetine hiljada ljudi. Brojni stambeni i javni objekti su napušteni, ali odolijevaju zubu vremena kroz jednu veoma neobičnu sliku – okovani ledom. Pojedina stepeništa izgledaju kao da se na njih obrušila lavina, a zidovi, plafoni i namještaj su prekriveni ledom.
Vorkuta je samo jedan u nizu gradova koji su doživjeli nagli ekonomski i populacioni rast, a zatim i vrtoglavi sunovrat u tišinu i pustoš.
