Večeras je u galeriji Bosanskog kulturnog centra izvedena monodrama glumca Nebojše Šurlana pod nazivom 'Andrić: Moram da progovorim'.
Riječ je o autorskom komadu u kojem adaptaciju, režiju i glumu potpisuje Nebojša Šurlan.
Djelo je nastalo nakon dugogodišnjeg istraživanja literature, arhiva i intervjua koji govore o svakodnevnom životu nobelovca Ive Andrića.
Inspiracija je bio sam Andrić kada bi progovorio o sebi i jedna tužna dječja pjesma koja se od devedesetih čuje na piščevom grobu.
Ta pjesma je povod i svojevrsna provokacija da od 'pisca Andrića' čujemo šta bi nakon toliko godina imao da progovori o događajima koji su se desili na kulturnom prostoru na kome je živio i stvarao.
Pisac, ujedno i glumac, ističe poruku da čovjek uvijek može da utiče samo na ono što se njega tiče, ali i da se njegovim djelima i imenom može i manipulirati.
Izvođač u ovom višeslojnom filozofskom tekstu povlači paralelu sa Andrićevim esejom 'Razgovori sa Gojom' i ističe poruku mira, zajedništva i čovjekoljublja.
Ovaj tekst baca novo svjetlo na Andrićeve susrete sa poznatim ličnostima kao što su: Gavrilo Princip, Knez Pavle, Hitler, Miloš Crnjanski, Miroslav Krleža, Milovan Đilas, Tito, Ingmar Bergman, Artur Miler, Pablo Neruda, Meša Selimović, Jovan Dučić, Dobrica Ćosić i drugi.
Glumac Nebojša Šurlan se ovom monodramom, nakon dvadeset godina tokom kojih se bavio režijom i video produkcijom, vraća na daske koje život znače.
