Prije tačno tri decenije počela je opsada Sarajeva, nakon što su srpske snage, pod vodstvom kasnije osuđenih ratnih zločinaca Radovana Karadžića i Ratka Mladića i njihovih saradnika u zločinu, u noći 4. na 5. april 1992. zauzele međunarodni aerodrom na Ilidži, tada pod plaštom Jugoslovenske narodne armije.
Glavni grad Bosne i Hercegovine i njegovi stanovnici narednih 1.425 dana trpjeli su teror nezapamćenih razmjera.
Zločinačke snage su sa okolnih uzvišenja ubile 11.541 građana Sarajeva, od kojih 1.601 dijete. Blizu 50.000 ljudi je ranjeno.
Posebno se pamti zločinačko granatiranje na otvorenu pijacu Markale. Prvi napad dogodio se 5. februara 1994. godine, kada je ubijeno 68 ljudi, a ranjeno 144.
Drugi napad se dogodio 28. avgusta 1995., uz 43 poginule osobe i 84 ranjene. Drugi napad bio je razlog za akciju NATO-a koji je bombardovao srpske položaje.
Pretpostavlja se da je blizu 35.000 objekata u Sarajevu uništeno ili oštećeno tokom agresije.
Historijska zgrada Vijećnice je 25. aprila 1992. godine izgorjela zajedno s mnoštvom neprocjenjihiv djela historije i kulture.
Na grad su zločinci ispaljivali 329 artiljerijskih projektila u prosjeku dnevno. Najviše granata u jednom danu ispaljeno je 22. jula 1993. godine, 3.777.
Iako je mirovni sporazum potpisan u novembru 1995., opsada Sarajeva je zvanično okončana 29. februara 1996. godine.
Petog decembra 2003. godine Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju osudio je prvog komandanta Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske generala Stanislava Galića na doživotnu robiju zbog zločina protiv čovječnosti počinjenih tokom opsade Sarajeva.
General Dragomir Milošević, koji je Galića zamijenio na mjestu komandanta korpusa, proglašen je 2007. godine krivim za granatiranje Sarajeva i osuđen na 29 godina zatvora.
