Naučnici u Iranu su pronašli materiju tamnocrvene boje sa naznakom sjaja za koju vjeruju da je karmin iz bronzanog doba, što sugeriše da su drevni Iranci možda rumenili svoje usne od drugog milenijuma prije nove ere.
Boja za usne sadržana je u maloj ukrašenoj bočici s hloritom, koja je otkrivena u regiji Jiroft na jugoistoku Irana 2001.
Nedavno radiokarbonsko datiranje otkrilo je da je napravljena negdje između 1936. i 1687. prije nove ere što ga čini vjerovatno “najstarijim ružem za usne analitički ispitivanim” (stoji u izvještaju tima koji je pronašao karmin).
Koliko god zvučala impresivno šminka stara skoro četiri milenijuma, istraživači dodaju da poodmaklo doba ruža i nije toliko iznenađujuće “s obzirom na dugogodišnju, dobro poznatu tehničku i estetsku tradiciju u kozmetologiji u drevnom Iranu”.
Puderi, sjenila i crne olovke za oči već su identificirani na drevnom Bliskom istoku i Egiptu. Međutim, tamnocrveni pigmenti poput onih koji se nalaze u ruževima ostali su nedostižni – sve do sada.
Sadržaj veoma poznat
Hemijska analiza ostatka koji je ostao u bočici, a koja do sada podsjeća na fini ljubičasti prah, pokazala je da sadrži pretežno hematit, poznat po svojoj intenzivno crvenoj boji, zatamnjenoj manganitom i braunitom, te upotpunjen tragovima galenata, anglizita i drugih organskih tvari.
U pronađenoj kozmetičkoj mješavini također su bila prisutna biljna vlakna, vjerovatno zbog svojih aromatičnih svojstava, koja su se možda koristila za miris ruževa.
Istraživači su također identificirali kvarcne čestice, iz mljevenog pijeska ili kristala, za koje sugeriraju da su mogli biti uključeni kako bi dodali malo svjetlucanja – iako je mnogo manje glamurozno objašnjenje da se kvarc odlijepio od posude koja se raspada.
Svjetlucava ili ne, mješavina “izuzetno podsjeća na recepte savremenih ruževa”, pišu autori studije.
Zanemarena kozmetička industrija
Čini se da su kozmetolozi drevnog Irana hodali da bi moderni uređaji za povećanje napuhanja mogli trčati.
Sama bočica je zamršeno ukrašena finim urezima i “za razliku od bilo kojeg drugog sličnog predmeta koji je trenutno poznat”.
Zbog toga i činjenice njegovog neobičnog sadržaja, istraživači pišu da „podržava ideju da su kozmetički proizvodi u drevnim vremenima bili brendirani, pakirani i trgovani u standardnim tipovima kontejnera sa specifičnim oblicima koji omogućavaju laku vizualnu identifikaciju“, kao što je slučaj sa savremenom kozmetikom i parfemima.
Iako nije moguće znati ko je bio vlasnik i nosilac ruža za usne, pronalazak ipak nudi uvid u često zanemarenu kozmetičku industriju iz bronzanog doba.
Autor studije, profesor Massimo Vidale, rekao je za Smithsonian Magazine: “Bio je to skup izraz luksuza koji je igrao ključnu ulogu u oblikovanju društvene interakcije u hijerarhijama ranih gradova.”
Studija je objavljena u časopisu Scientific Reports, a prenio je IFLScience.
