Zastupnik Srpske narodne stranke u Skupštini Srbije Dušan Marić na Facebooku je objavio fotografiju na kojoj pozira sa srpskom zastavom na Dinari.
Marić je nekad je bio član Šešeljevih radikala, a radio je i kao novinar. Borio se u ratovima u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini gdje je bio i jedan od zapovjednika u Vojsci Republike Srpske.
Njegovu objavu s Facebooka prenosimo u cijelosti:
"Hrvatska danas obeležava početak zločinačke vojne akcije “Oluja”.Upravo sam se popeo na Dinaru iznad Knina, najveću i najopevaniju srpsku planinu i na njenom najvišem vrhu Troglavu (1913) razvio srpsku zastavu.Zastavu sa Kajmakčalana, Karpata, Zebrnjaka, Mačkovog kamena, Cincara, Raduše, Čvrsnice, Gazimestana, Novog Brda…Da na današnji dan, dan koji Hrvati slave kao dan pobede a Srbi kao dan velike nesreće, Hrvate ali i zaboravne Srbe podsetim da je Dinara i srpska planina. Da podsetim Hrvate ali i zaboravne Srbe da su Dalmacija i Kninska krajina ništa manje srpske nego što su hrvatske.
Da podsetim Evropu i Ameriku, ogrezle u satanizaciji i terorisanju srpskog naroda, na 500.000 Srba u Hrvatskoj kojih više nema, jer su ih hrvatska vlast, vojska i policija pre tri decenije proterale iz njihovih domova i njihovog zavičaja, u najvećem etničkom čišćenju u Evropi posle Drugog svetskog rata. Da svet podsetim na više od milion Srba koje su Hrvati ne tako davno, u najstrašnijem genocidu u istoriji ljudskog roda, ubili u Jasenovcu, Jadovnu, Gradišci, na Kozari, u Glini, Bugojnu, Sanskom Mostu, na Garavicama kod Bihaća i na stotinama drugih stratišta. Oko mene puca pogled na beskrajni lanac dinarskih i krajiških planina, na beskrajne pejzaže okićene kamenom, cvećem, vodama Jadranskog mora i Perućkog jezera.
Sve ovo božije prostranstvo, koje je srpskom rodu i čovečanstvu podarilo Nikolu Teslu, serdara Janković Stojana i mnoge druge velikane nauke, pera i svetlog oružja, prošarano je jamama. Samo retke među njima nisu potpođene srpskim kostima, kostima žrtava hrvatskih zločina.Dok je sveta i veka, dok je Dinare, njihov krik će odjekivati nebom iznad Krajine. I nema Hrvata, normalnog čoveka, a bogu hvala i većina Hrvata su dobri i savesni ljudi, koji zbog tog krika neće osetiti stid. Koji ne može izbrisati ni jedna oluja. Ni ljudska, ni božija. I na kraju, dok sedim na Dinari, planini i srpskoj i hrvatskoj, planini simbolu našeg viševekovnog sporenja, da podsetim Hrvate, posebno Hrvate u Dalmacij i Kninu, da su većini njih ne tako daleki preci, nekima čak i pradedovi, bili Srbi i pravoslavci. Da ih podsetim da smo braća, jedan rod. I da danas 4. avgusta 2021. godine, dok slave pobedu u “Oluji” ujedno slave i svoj poraz. Poraz srpskog naroda u Krajini je poraz njihovog roda. Poraz njihovih predaka, njihove vere, njihove istorije, njihovog zavičaja.
er ne možeš rođenog brata pobediti a da i sam ne budeš poražen. Ako ne veruju, neka za dan dva, kad utihnu slavljeničke fanfare i “pobedničke” poruke iz Knina i drugih krajiških mesta, pogledaju oko sebe. Videće pustoš i čuti tišinu.Videće pustu Dalmaciju, pustu Krajinu, puste Ravne kotare…Pusta hrvatska i srpska sela. Hrvatska sa lepim kućama, srpska sa lepim zidinama, koje je natkrililo iz njih izraslo drveće.Hrvati su prvo Srbe proterali u beli svet, a onda su i oni krenuli za njima. Da zajedno grade i izgrađuju Australiju, Nemačku, Kanadu….
A na prostranoj Dinari, najvećoj srpskoj i najvišoj planini u Hrvatskoj, dugoj preko 100 kilometara, ni jednog stada, ni jednog čobanina. Ni jednog jedinog.Ovde na 1913 metara pod oblacima nebesku tišinu narušava samo kliktaj nekoliko orlova koji kruže iznad mene. A beli oblaci koji se dižu nad Jadranom plove u daleke daljine. Da prenesu pozdrav krajiškom narodu vetrovima rata istrgnutom iz zavičaja i razvejanom po dalekim prostranstvima tuđine. Pozdrav sa Dinare."
