Završni je razred srednje škole, ima 17 godina, odlična je učenica, a jednako dobra fudbalerka. Voli Messija, a poput slavnog Argentinca i trese protivničke mreže.
Zove se Zerina Marković, naše gore je list, član je fudbalskog tima ‘Mustang’, njene škole “Houston” u Germantownu i gradskog kluba ‘Lobos’ u gradu Colliervillu, u američkoj državi Tennessee.
“Fudbal igram od šeste godine. Moj otac, Dalibor Marković, bio je fudbalski golman. Vodio me na utakmice, tako da sam zavoljela ovaj sport još kao djevojčica”, kaže Zerina Marković za Tuzla live.
Njen školski tim ‚Mustang‘ rangiran je pod brojem 1 ove godine, među ekipama srednjih škola u SAD, sa 12 pobjeda iz isto toliko susreta.
Istovremeno, njen gradski klub ‚Lobos‘, nedavno se plasirao u nacionalno finale. Zerina koja igra na pozicijama ‘devetke’ i ‘desetke’, svakako je kao vrstan strijelac doprinjela tim uspjesima. Selektirana je za regionalni tim s kojim će u januaru iduće godine igrati na turniru na kojem će se birati kandidati za nacionalni tim SAD u kategoriji juniorki.
Da iver ne pada daleko od klade, pokazuje i primjer Zerine, kćerke Nedine i Dalibora Markovića, rođenog u Tuzli. Dalibor, koji je bio talentirani golman na koledžu u SAD, sin je Murise i Vladimira Markovića, također iz Tuzle. Tokom rata u BiH, kao dječak, bio je s djedom BrankomMarkovićem pet godina u Njemačkom, kod strine Lotike i strica Blaže Markovića, uglednog hirurga, i nekadašnjeg golmana tuzlanske Slobode iz perioda šezdesetih godina.
Zerinina nena Murisa Marković, rođena Bojadžić, radila je kao nastavnica razredne nastave u Dubravama i Živinicama. Prije rata je obnašala dužnost predsjednice SSRN općine Živinice. Njen muž, a Zerinin djed, Vladimir, bio je fudbaler Radnika iz Lipnice, tuzlanske Slobode i Drine iz Zvornika. Tokom rata bio je pripadnik 2. tuzlanske brigade, a nakon što mu je kompletna porodica preselila u Njemačku, otišao je i on. Kraće vrijeme bio je u Luxemburgu, da bi se 1997. godine svi preselili u SAD.
Zerina je rođena u Jacksonvillu (Sjeverna Carolina), a njen mlađi brat, Aleksandar – Bato, u Memphisu (Tennessee). Sada obje porodice Marković žive u Bartlettu, dok Zerina sada već lijepu školsku i fudbalsku karijeru gradi u dva grada u susjedstvu.
“Fudbal sam posebno zavoljela gledajući Lionela Messija. On mi je uzor. I ja bih željela postati profesionalna fudbalerka i igrati u Evropi. Zašto Evropa? Pa mislim da se igra ljepši fudbal nego u Americi”, kazala je Zerina Marković, koja je već pod ‘mikroskopom’ fudbalskih menadžera.
Zerina kaže da želi studirati fizikalnu terapiju i raditi u sportu. Kada smo je upitali da li bi, ako se ukaže prilika, željela igrati za fudbalsku reprezentaciju BiH, odgovorila je bez mnogo oklijevanja:
“Naravno da bih, mada vjerujem da u BiH ima dobrih fudbalerki!”
Nena Murisa i djed Vladimir su dodali:
“Svi bismo bili sretni i ponosni da vidimo Zerinu u dresu Bosne i Hercegovine. To je i njen san!”
Pa eto, na znanje i ravnanje selektorima koji u NS BiH brinu o ženskom fudbalu.
Za sportske i uspjehe u učenju, Zerina Marković je dobila stipendiju koledža iz države Missouri, gdje namjerava studirati i igrati fudbal.
