Mjesec je oduvijek privlačio pažnju ljudi, kako zbog svoje blizine Zemlji, tako i zbog svoje fascinantne površine prekrivene kraterima.
Krateri na Mjesecu su najuočljivije karakteristike njegovog pejzaža, ali su vijekovima bili obavijeni misterijom. Kako su nastali, ko ih je otkrio, i možda najzanimljivije – da li ti krateri kriju neku tajnu?
Krateri na Mjesecu su uglavnom nastali kao rezultat udara meteora i asteroida o njegovu površinu. Zbog toga što Mjesec nema atmosferu, nema ni zaštitu od tih svemirskih objekata kao što je to slučaj na Zemlji. Bez erozije, vjetra ili kiše da ih izbrišu, ovi krateri su ostali gotovo netaknuti milionima godina, pružajući uvid u prošlost našeg Sunčevog sistema.
Najveći krateri, poput Aitkenovog bazena na južnom polu Mjeseca, širine od oko 2.500 km i dubine od oko 10 kilometara, svjedoče o sudarima koji su oblikovali njegovu površinu.
Naučnici vjeruju da su mnogi od tih udara nastali tokom perioda poznatog kao "Kasno teško bombardovanje", prije oko 4 milijarde godina, kada su komete i asteroidi intenzivno pogađali planete i njihove mjesece.
Iako su krateri vidljivi golim okom, njihova stvarna priroda ostala je nepoznata do izuma teleskopa. Prvi detaljni crteži površine Mjeseca potiču iz 1609. godine, kada je Galileo Galilej pomoću svog teleskopa posmatrao mjesečeve kratere. Njegova revolucionarna otkrića poljuljala su dotadašnje stavove o Mjesecu kao o savršeno glatkom nebeskom tijelu.
Kasnija istraživanja, uz pomoć sve naprednijih teleskopa, a zatim i lunarne misije poput Apola, omogućila su naučnicima da detaljno prouče prirodu tih kratera.
