Jedan od najvećih fudbalera ikada Franc Bekenbauer preminuo je danas u 78. godini. Franc Bekenbauer je najuspješniji njemački fudbaler svih vremena i jedan od najboljih igrača ikada.
Osvojio je Svjetsko prvenstvo kao igrač 1974. i kao trener 1990. godine. Pored njega su još Mario Zagalo i Didije Dešam osvojili Mundijal kao igrači i treneri.
Organizovao je Mundijal 2006. godine u Njemačkoj i bio promoter istog, kada je mnogo dao svjetskom fudbalu, na jednom od najboljih prvenstava ikada.
Igrao je u odbrani, na poziciji libera – koja više gotovo i da ne postoji, a igrao je i štopera i mogao je da pokrije poziciju defanzivnog veziste.
Igrao je na tri Svjetska i dva Evropska prvenstva i prvi je kapiten sa titulom na oba takmičenja i sa osvojenim Kupom evropskih šampiona na klupskom nivou.
Od 1964. do 1977. godine igrao je za Bayern Munchen (584 utakmice, 75 golova), odakle je otišao u NewYork Kosmos (105 utakmica, 21 gol) gde je bio do 1980. godine.
U Njemačku se vratio u HSV (38 utakmica) i nastupao do 1982. godine, da bi se zatim vratio u NewYork Kosmos, gdje je 1983. godine završio karijeru.
Za reprezentaciju Njemačke odigrao je 103 utakmice (prvi sa 100 nastupa u Njemačkoj) i postigao je 14 golova.
Kao trener vodio je Njemačku od 1984. do 1990. godine, Olimpik Marsej u sezoni 1990/91 i Bayern Munchen 1994. i 1996. godine.
Osvojio je 14 trofeja sa Bayernom, tri sa NewYorkom i jedan sa HSV-om kao igrač. Kao trener je osvojio Ligu 1 sa Marsejem i izgubio je u finalu KEŠ od Crvene zvezde.
Jedan od najboljih svih vremena
Legendarni fudbaler Franc Bekenbauer preminuo je u 78. godini i u vječna lovišta otišao kao jedan od najboljih igrača svih vremena. Ako pitate mnoge – možda i najvećih svih vremena.
Čuveni Kajzer igrao je u vrijeme kada su igrali Pele, Johan Krojf, Gerd Miler, Luigi Riva, Kevin Kigan… Oni su davali golove, bili poznati po driblinzima, po fantastičnoj napadačkoj igri, ali je njemački car bio suštinska kontra – imao je zadatak da ih sve zaustavi. I to je radio veoma uspješno.
Rođen 11. septembra 1945. godine, taman na kraju rata u ruševinama Minhena, kada se završio Drugi svjetski rat, živio je sa ocem Francom seniorom i majkom Antonijom.
Porodica Bekenbauer bila je iz radničke klase, a njegov otac nije želio da Franc junior igra fudbal. Franc senior jednostavno nije volio fudbal, ali nije mogao protiv želje svog sina, velikog navijača Minhena 1860.
Tako je Kajzer sa devet godina zaigrao za pijetliće svog omiljenog kluba, gde je igrao kao napadač, s obzirom da je obožavao Frica Milera, tadašnjeg napadača reprezentacije. Ipak, s obzirom da njegov omiljeni klub nije imao finansija i da mladi tim nije mogao nigdje da putuje i da igra, Franc prelazi u redove najvećeg rivala Bayerna iz Minhena sa 14 godina.
Sa 18 godina je debitovao za prvi tim Bayerna, ali je tada bio na udaru javnosti, s obzirom da je njegova djevojka zatrudnila i da nije želio da se oženi s njom, što je tada bilo kontroverzno. Drugačija vremena.
Jugoslovenski trener i sila iz Minhena
Zlatko Čika Čajkovski, jugoslovenski trener vodio je tada Bayern iz Munchena i konačno je prekinuta dominacija gradskog rivala.
Sa golmanom Sepom Majerom, Bekenbauerom u odbrani i Gerdom Milerom u špicu, Bajern je bio sila. Bekenbauer je bio štoper, ali je izmislio maltene poziciju libera, gde je dominirao tokom čitave karijere.
To je bila revolucija fudbala, a Bekenbauer je i davao golove, iznosio loptu, branio, sve je radio.
Sa Čikom je Bajern procvjetao, pa dok je Bekenbauer tu igrao osvojili su četiri titule šampiona Njemačke i tri puta zaredom Kup evropskih šampiona od 1972. do 1974. godine. Zbog toga su i zadržali trofej.
Kako je dobio nadimak Kajzer
Postoje tri verzije priče. Prva je kada se slikao sa austrijskim monarhom Francom Jozefom Prvim, koji je bio tada car, da su mu nadjenuli nadimak Kajzer jer je on bio fudbalski car, aludirajući na dva cara na slici.
Druga je da je zbog duela sa Rajnhardom Libudom iz Šalkea, čiji je nadimak bio Kralj. Zbog faula nad njim su mu navijači Šalkea zviždali, a on je minut pimpovao loptu pred njima kako bi im pokazao da je veći od njih. Zbog toga što je oponirao Kralju, mediji su rekli da je veći od njega i nazvali ga Car.
Dostignuća u klupskom fudbalu
Bekenbauer igrao je u nevjerovatno vrijeme u Evropi, pa je samo dva puta bio proglašen za igrača godine na starom kontinentu, 1972. i 1976.
Bio je 12 puta u idealnom timu Bundeslige i četiri puta najbolji igrač Njemačke.
Osvojio je četiri lige, četiri Kupa, tri Lige šampiona, Kup pobjednika Kupova i Interkontinentalni Kup sa Bayernom.
Sa NewYorkom je bio tri puta šampion SAD, sa Hamburgerom jednom šampion Njemačke, kada se vratio u Bundesligu u poznim godinama.
Kao trener je osvojio titulu i Kup sa Bayernom i titulu sa Olimpikom iz Marseja.
Bio je trener kada su igrali finale Lige šampiona protiv Crvene zvezde.
Dominacija u reprezentaciji
Ipak, Franc Bekenbauer je najpoznatiji po tome kakav je igrač bio u Zapadnoj Njemačkoj.
Igrao je na Mundijalu 1966. godine gdje su poraženi u finalu od Engleske, 1970. kada su bili četvrti u Meksiku i 1974. godine je osvojio Svjetsko prvenstvo.
Podigao je trofej kao kapiten, a na Evropskom prvenstvu je trijumfovao 1972. i izgubio finale 1976. u Beogradu.
Kao selektor je osvojio 1990. godine Svjetsko prvenstvo i on, Mario Zagalo i Didije Dešam su jedini koji su uspjeli da osvoje Mundijal kao igrači i treneri.
Posljednji pozdrav Caru
Iako je igrao davnih dana i pitanje je da li se još ko sjeća da nam objasni kako je to stvarno izgledalo tada, možemo da naslutimo da se radi o jednom od najvećih svih vremena.
Modernizovao je fudbal, izmislio poziciju, bio najbolji defanzivac svih vremena u vrijeme kada su igrali najbolji strelci i napadači do tada u fudbalu. Njegova igra u odbrani na više nivoa izučava se evo preko 50 godina.
Fudbal Franca Bekenbauera nikada nije zastario. Sada je otišao u legendu.
Ali, sve što je uradio – živjet će zauvijek.
