Širom Evrope obaraju se temperaturni rekordi, dok je veći deo zapadnog dijela kontinenta na udaru iscrpljujućeg toplotnog talasa.
Vreli talas se sa južnog dijela kontinenta proširio na sjever i zapad. U Velikoj Britaniji prvi put je izmjerena temperatura viša od 40 stepeni Celzijusa.
U Njemačkoj je zabilježen najtopliji dan u 2022. sa 39,5 stepeni Celzijusa u zapadnom gradu Duisburgu, dok su i Nizozemska i Belgija dostigle isti maksimum.
Redovna pojava
U našem regionu takve temperature postale su redovna ljetna pojava koju preguramo "na nogama", dok su na zapadu Evrope upaljeni crveni alarmi, a vlade preduzimaju hitne mjere kako bi zaštitile stanovništvo za opasnost, prenosi "Blic".
Ovo su neki od razloga zašto zemlje u tom dijelu kontinenta teže podnose toplotne udare:
Кlimatska kriza čini toplotne talase mnogo češćim, a cijeli svijet osjeća posljedice. Gradovi posebno trpe zbog velike gustine naseljenosti i efekta urbanog toplotnog ostrva.
Ovaj efekt, koji je u velikoj mjeri uzrokovan apsorpcijom toplote trotoara i zgrada, kao i manjim vegetacijskim pokrivačem, može da učini gradove nekoliko stepeni toplijim od njihovog okruženja, dok u isto vrijeme mijenja obrasce vjetra i kiše.
Podstaknuti globalnim zagrijevanjem i pogoršani ovim efektom urbanog toplotnog ostrva, toplotni talasi postaju sve razorniji za gradove, a posebno one na sjeveru i zapadu Evrope koji nisu spremni da se nose sa ekstremnim vrućinama.
U mnogim evropskim zemljama, zgrade nisu projektovane da izdrže temperature već preko 25 stepeni Celzijusa, kaže Marijam Zakarija, klimatološkinja na Imperial koledžu u Londonu.
Arhitektura problem
Uzmimo, na primjer, gradove u sjevernoj Evropi. Uobičajena arhitektura uključuje velike prozore izgrađene da propuštaju što više svjetlosti. Кapci su rijetka pojava, a čak ni suncobrani nisu tako česti.
Кlimatizacija je uglavnom rezervisana za komercijalne prostore i, generalno, zgrade su dizajnirane da zadrže toplotu - a ne da je ispuštaju.
U Velikoj Britaniji, stare kuće su i dalje veliki problem. Zemlja u kojoj praktično nema zemljotresa i dalje ima više od pet miliona kuća izgrađenih pre 1900. godine i još oko 10 miliona izgrađenih pre 1950-ih.
Ogromna većina ovih kuća nema pravu izolaciju ili ventilaciju, pa mogu postati veoma pregrijane tokom ljeta. Nisu samo kuće problem - temperature u nekim britanskim bolnicama mogu da pređu 30 stepeni Celzijusa kada je spoljašnja temperatura samo 22 stepena.
Iako je problem stare infrastrukture rasprostranjen u Britaniji, on je prisutan i u mnogim dijelovima zapadne Evrope.
Gradovi koji nisu izgrađeni da izdrže visoke temperature također u mnogim slučajevima nemaju odgovarajuću infrastrukturu da se ljudi rashlade — nedostaje im dovoljno hlada i pristupa zelenim površinama i vodi ili mjere hitnog reagovanja kako bi se pomoglo najugroženijim.
Također, veliki problem predstavlja i nedostatak klima uređaja.
Dok su fasade "načičkane" spoljnim jedinicama klima potpuno uobičajene na ovim prostorima, taj prizor je rijetkost u mnogim evropskim zemljama.
U Švicarskoj, na primjer, ugrađivanje klima uređaja tehnički nije zabranjeno, ali mnogi kantoni i gradovi imaju restriktivne propise. Cirih je jedan od njih, pa je u tom gradu izuzetno teško dobiti dozvolu za ugradnju klime, naročito u starije objekte sa zaštićenim fasadama.
Visoke zgrade
U Njemačkoj ima veoma malo klima uređaja, a kako klimatske promjene uzimaju danak, lokalno stanovništvo se sve glasnije pita da li je stvarno moguće i dalje živjeti bez njih.
Dok se to ne promijeni, jedino sredstvo rashlađivanja u zgradama koje nisu novije gradnje ostaju ventilatori i prenosne klime.
Problem predstavlja i rasprostranjenost visokih stambenih zgrada u zapadnoj Evropi, koje su uobičajene u većini velikih gradova. Ove zgrade sakupljaju više toplote nego kuće, iako je u ovoj vrsti zgrada klimatizacija sve češća.
Problem leži i u činjenici da su gradovi na zapadu Evrope gušće razvijeni od onih na istoku.
Javni prijevoz, koji je mnogo češći u tom dijelu kontinenta, također može biti mnogo opterećeniji u ekstremnim vrućinama.
Ironično, neke od stvari koje zapadnoevropske gradove čine ekološki prihvatljivijim, poput relativnog nedostatka klima uređaja i manje automobila, čine ih ranjivijim na efekte klimatskih promena.
Demografija evropskih gradova također ih čini ranjivijim - urbano stanovništvo stari, što društvo čini izloženijim i ranjivijim na ekstremne vremenske prilike.
