Prošlo je više od 50 godina otkako su niskotarifne aviokompanije nepovratno promijenile način na koji putujemo, otvarajući nove gradove i zemlje po pristupačnim cijenama.
Danas, niskotarifne aviokompanije žele da se dalje šire, ali način na koji posluju uveliko se razlikuje na obje strane Atlantika, tražeći nove tokove prihoda na različite načine.
Dodatne usluge, često plaćene po „biber” cijenama, zaštitni su znak evropskih budžetskih aviokompanija. EasyJet već godinama prodaje ekspresno ukrcavanje i sve dodatke poput dodatnog prostora za noge, a ovi dodaci ponekad mogu da iznose više od 50% prvobitne cijene karte.
Njegov rival, Ryanair, koji je svojevremeno dospio na naslovne strane kada je najavio planove da putnicima naplaćuje korištenje toaleta, zarađivao je u prosjeku 24 eura po putniku od doplata u drugom kvartalu 2023. godine, što je povećanje od 10% (prosječna cijena avionske karte je nešto više od 40 eura u Evropi).
Razlika u odnosu na SAD
Jedna velika razlika između Evrope i SAD je u tome što u SAD niskotarifni prijevoznici uglavnom rade sa istih aerodroma kao i stari prijevoznici, tako da je razlika u troškovima između njih manja, recimo 20 do 30% manja. U Evropi, troškovi ponekad mogu biti i do 50% niži kada niskotarifne aviokompanije rade sa manjih aerodroma sa nižim troškovima.
Postoji i veće tržište koje treba istražiti u Evropi, posebno u novim afričkim gradovima. Kako avioni postaju efikasniji, aviokompanije mogu da prime putnike u različitim konfiguracijama po nižim troškovima. A domet se takođe rpovećava. Niskotarifna aviokompanija Wizz Air planira da 2025. uvede u svoju flotu Airbus A321KSLR, koji može da leti od Getvika do Džede ili Abu Dabija za nešto više od 160 eura u jednom pravcu. Posao nije u potpunosti dugotrajan, ali će pomoći aviokompaniji ako avion koji je ranije bio parkiran sada putuje preko noći pun putnika do svog odredišta.
Američki niskotarifni prijevoznici imitiraju tradicionalne aviokompanije
Standardni model za niskotarifne aviokompanije uključuje ponudu jeftinijeg sjedišta od aviokompanija sa punom uslugom, a zatim nudi opcione plaćene dodatke, kao što su izbor sjedišta ili dodatni prtljag. U SAD su velike aviokompanije kopirale niskotarifne aviokompanije, ali nakon pandemije stvari su se preokrenule.
Sada, niskotarifne aviokompanije promovišu paket karte, omogućavajući putnicima da se ukrcaju sa težim i većim ručnim torbama i sa izborom sjedišta uključenim u osnovnu cijenu.
Spirit Airlines ima opciju, naprimjer, koja uključuje piće, grickalice, čak i WiFi. Kupci koji putuju sa Frontier Airlinesom sada mogu izabrati da srednje sjedište ostane slobodno, ako putnik više voli više prostora. Southvest Airlines, koji je godinama imao opciju otvorenih sjedišta, nedavno je najavio da će uvesti plaćena dodijeljena sjedišta i dati više od jedne trećine svojih aviona skupljim opcijama sjedišta sa dodatnim prostorom za noge.
Prema Blumbergu, tri najveća prijevoznika u SAD, United, American i Delta, zarađuju mnogo novca ubjeđujući svoje putnike da 'kupe' poboljšanu kategoriju karata. Za American Airlines, 10% prihoda u prvoj polovini 2023. došlo je od kupaca koji rade upravo to.
Insajderi iz industrije veruju da aviokompanije traže pravu kombinaciju osnovne ekonomije i skupljih premijum opcija na istom letu — recite za svakog ponešto. United, Amerikan i Delta mogu da odluče koliko jeftinih sjedišta da prodaju po letu i da ih cijene u skladu sa tim na osnovu broja drugih sjedišta koja su prodali, što je teže postići za budžetski model.
Ipak, jasno je da javnost još nije odljubila letenje, a niskotarifne aviokompanije nisu završene; oni samo mijenjaju svoje poslovne modele da bi se nosili sa promjenljivim potrebama putnika.
